​10 ცრურწმენა, რომელიც დაკავშირებულია დაკრძალვის რიტუალთან

   სიკვდილი - ადამიანის არსებობის საბოლოო ეტაპი, ყოველთვის იყო და კვლავაც რჩება კაცობრიობისთვის უდიდეს საიდუმლოდ. 
ამ მოვლენის ირგვლივ საუკუნეების განმავლობაში ჩამოყალიბდა მრავალი რელიგიური, კულტურული და ხალხური ტრადიცია. დაკრძალვის რიტუალები, რომლებიც ამ ტრადიციების განუყოფელი ნაწილია, ხშირად მოიცავს არა მხოლოდ რელიგიურ წეს-ჩვეულებებს, არამედ მრავალ ცრურწმენასაც.
ეს ცრურწმენები, რომლებიც თაობიდან თაობას გადაეცემა, ხშირად იმდენად ღრმადაა ფესვგადგმული საზოგადოებაში, რომ მათ მიჰყვებიან არა მხოლოდ მორწმუნე ადამიანები, არამედ ისინიც, ვინც თავს სკეპტიკოსად მიიჩნევს. 
გარდაცვალების მომენტში, როდესაც ადამიანი სიკვდილის რეალობასთან პირისპირ დგება, ხშირად ყველაზე ურწმუნო პიროვნებაც კი მზადაა დაიცვას ყველა არსებული წესი და ტრადიცია, თუნდაც ის ლოგიკურ ახსნას არ ექვემდებარებოდეს.

• ერთ-ერთი ყველაზე გავრცელებული ცრურწმენა ეხება მიცვალებულის თვალებსა და პირს.

 ითვლება, რომ არ შეიძლება მიცვალებულს თვალები გახელილი ჰქონდეს. ეს ცრურწმენა უკავშირდება შიშს, რომ გარდაცვლილი გახელილი თვალებით ეძებს ვიღაცას, ვისაც თავისთან წაიყვანს. ასევე მიიჩნევა, რომ მიცვალებულს პირიც დახურული უნდა ჰქონდეს.
დამკრძალავი ბიუროები ხშირად ითვალისწინებენ ამ ცრურწმენას, ცხედრის გაპატიოსნების პროცესში სპეციალისტები განსაკუთრებულ ყურადღებას აქცევენ მიცვალებულის სახის გამომეტყველებას.
მიღებული პრაქტიკაა ყბის ახვევაც. 

• მეორე მნიშვნელოვანი ცრურწმენა კუბოში ცოცხალი ადამიანების ნივთების ჩადებას კრძალავს. 

ძველი ხალხური რწმენის თანახმად, თუ მიცვალებულს საფლავში ცოცხალი ადამიანის ნივთს ჩაატანენ, ეს უკანასკნელიც მალე გარდაიცვლება.
სარიტუალო მომსახურების დროს, დამკრძალავი ბიუროს თანამშრომლები ხშირად აფრთხილებენ ოჯახის წევრებს, რომ თუ რაიმეს ჩატანება სურთ გარდაცვლილისთვის, ყურადღებით შეარჩიონ ის ნივთები, რომლებსაც გატანენ.
 

• მესამე ცრურწმენა ეხება კუბოს სახურავს, არ შეიძლება კუბოს სახურავის მიცვალებულის სახლში დატოვება.

ხალხში გავრცელებული წარმოდგენით, თუ სახურავი სახლში დარჩება, ოჯახს კიდევ ერთი სიკვდილი ელის.
ამავე ცრურწმენის გაგრძელებით, კუბო სახლიდან აუცილებლად იმ მამაკაცებმა უნდა გაიტანონ, რომლებიც გარდაცვლილის ნათესავები არ არიან. მიიჩნევა, რომ სისხლი სისხლისკენ მიილტვის და მიცვალებული ნათესავებს თან გაიყოლებს.
 

• რიგით მეოთხე ცრურწმენა მიცვალებულის გამოსვენების ფორმას ეხება.

გამოსვენებისას მიცვალებულს თავი წინ არ უნდა ჰქონდეს. უძველესი დროიდან მიიჩნევა, რომ გასვენების დროს მიცვალებულის კუბო ფეხების მხრიდან წინ უნდა გაიტანონ, რათა სულმა უკან დაბრუნება შეძლოს.
 

• კიდევ ერთი გავრცელებული ცრურწმენაა, რომ კუბოს გამოსვენების დროს, ცოცხლები უკან არ უნდა მიბრუნდნენ. ითვლება, რომ უკან შებრუნება ან თუნდაც უკან ყურება შეიძლება სიკვდილის მიზეზი გახდეს.

 

• რიგით მეექვსე ცრურწმენა, მეტნაკლებად შინაარსობრივად გასაგებია და ეხება ორსული ქალებისა და ბავშვების დაკრძალვის რიტუალზე დასწრებას. 

მიიჩნევა, რომ დაკრძალვას ორსული ქალები და ბავშვები არ უნდა ესწრებოდნენ. ეს აკრძალვა უკავშირდება შეხედულებას, რომ ახალი სიცოცხლე სიკვდილთან შეუსაბამოა, ხოლო ბავშვების ფსიქიკა არასათანადოდ მყარია სამგლოვიარო რიტუალებისთვის.
 

• მეშვიდე ადგილს დაკრძალვის დრესკოდი იკავებს, დაკრძალვაზე ღია ფერის სამოსით მისვლა არ არის მიზანშეწონილი, სასურველია ჩავიცვათ შავი ან სხვა მუქი ფერის ტანისამოსი.  ეს ცრურწმენასთან მეტნაკლებად შეიძლება დავაკავშიროთ, რომ არა გავრცელებული მოსაზრება, რომ ნათელი ტანისამოსი, კაშკაშა ფერები იქცევს სიკვდილის ყურადღებას და ამ შემთხვევაში,  მუქი ტანსაცმელი ერთგვარი კამუფლაჟია, სიკვდილისგან თავდასაცავად.

 

• მერვე ცრურწმენა ეხება სამგლოვიარო პროცესიის ეტიკეტს, მიიჩნევა, რომ არ შეიძლება კუბოს წინ სიარული ან მისთვის გასწრება. ამის მიზეზი არის რწმენა, რომ ადამიანი, რომელიც კუბოს წინ გაივლის ან გაუსწრებს, შეიძლება იყოს შემდეგი, ვინც გარდაიცვლება. 

ეს ცრურწმენა ეფუძნება იდეას, რომ სიკვდილს შეუძლია "დაინახოს" და "აირჩიოს" შემდეგი მსხვერპლი, და თუ ვინმე კუბოს წინ აღმოჩნდება, ის თავს "შესთავაზებს" სიკვდილს.
იგივე ეხება კატაფალკის გასწრებას, კატაფალკა არის სპეციალური მანქანა, რომელიც გადააქვს კუბო. 
ცრურწმენის თანახმად, კატაფალკისთვის გასწრებაც არ არის მიზანშეწონილი. ითვლება, რომ ეს შეიძლება იყოს ავადმყოფობის ან სხვა უსიამოვნებების მომასწავებელი. 
ეს წარმოდგენა უკავშირდება იდეას, რომ სიკვდილთან "შეჯიბრმა" ან  "გასწრებამ" შეიძლება გამოიწვიოს მისი"წყენა" ან "ყურადღების მიქცევა", რაც შემდგომში უბედურებას მოიტანს.
 

• მეცხრე ცრურწმენა ეხება დაკრძავლის პროცესიაზე მისალმების აკრძალვას, სასაფლაოზე ან სახლთან მისვლისას, სადაც გარდაცვლილი იმყოფება, ჭირისუფალსა და დამსწრეებს სასურველია მხოლოდ თავისქნევით მიესალმოთ, რათა გავრცელებული ცრურწმენის თანახმად არ დაარღვიოთ მიცვალებულის სიმშვიდე და არ მიიზიდოთ უბედურება.

 

• და ბოლო, მეათე ცრურწმენა ეხება სარკეებს, უფრო კონკრეტულად კი  სარკეების დაფარვას გარდაცვლილის სახლში.

როცა ოჯახში ვინმე გარდაიცვლება, სახლში არსებულ ყველა სარკეს თეთრ ნაჭრერს, პირსახოცს ან ნებისმიერი სხვა ქსოვილის აფარებენ.
ბევრს სჯერა, რომ გარდაცვლილის სული შეიძლება "გაიჭედოს" სარკეში. სარკის დაფარვით, კი ცდილობენ დაეხმარონ სულს თავისუფლად გადაადგილებაში და საბოლოო დანიშნულების ადგილზე მშვიდობიანად მისვლაში. 
ზოგიერთ კულტურაში სარკეებს განიხილავენ როგორც "კარებს" ან "პორტალებს" სულების სამყაროში.
 წარმოიდგინეთ, თითქოს სარკე ფანჯარაა, რომლიდანაც სულები შემოდიან და გადიან. ამ რწმენის თანახმად, სარკეების დაფარვა იცავს ცოცხლებს არასასურველი სულების შემოჭრისგან.
საფლავის ქვის შერჩევა და საფლავის ქვაზე ხატვა, ასევე წარწერაც ხშირად ხდება ცრურწმენების საგანი. 
ზოგიერთი სჯერა, რომ გარკვეული სიმბოლოები ან ფრაზები საფლავის ქვაზე დაეხმარება გარდაცვლილის სულს სიმშვიდის პოვნაში.
მიუხედავად იმისა, რომ ბევრი ეს ცრურწმენა მეცნიერულად დაუსაბუთებელია, კვლავაც მნიშვნელოვან ადგილს იკავებენ დაკრძალვის რიტუალებში, რაც შეიძლება იმით აიხსნას, რომ საზოგადოება მოწიწებით ეპყრობა სიკვდილის აქტს და გარკვეული რიტუალ-ჩვევებით გამოხატავენ პატივისცემას გარდაცვლილის მიმართაც.
დამკრძალავი ბიუროები და სარიტუალო მომსახურების სპეციალისტები ხშირად აწყდებიან ამ ცრურწმენებს თავიანთ ყოველდღიურ საქმიანობაში. 
მათი ჩართულობა მნიშვნელოვან როლს ასრულებს გარდაცვლილის უკანასკნელი გზის ორგანიზებაში.
სარიტუალო მომსახურება მოიცავს მრავალ ასპექტს, რაც ეხმარება ოჯახებს ამ რთულ პერიოდში, მათი შემოთავაზებული ძირითადი სერვისებია:
ცხედრის მომზადება: მოიცავს ბალზამირებას, კოსმეტიკურ პროცედურებს და ცხედრის გაპატიოსნებას.
დოკუმენტაციის მოწესრიგება: სპეციალისტები ეხმარებიან ოჯახს ძირითადი დოკუმენტების მომზადებაში, რაც გარდაცვლილის დაკრძალვისთვის და შემდგომი პროცედურებისთვისაა საჭირო.
დაკრძალვის ცერემონიის ორგანიზება: მოიცავს სასაფლაოს ადგილის შერჩევას, კუბოს (იგივე ჩასასვენებელი) შეძენას, მიცვალებულის მაცივრის ქირაობას, ყვავილების შეკვეთას და სხვა დეტალების მოგვარებას.
ტრანსპორტირება: დამკრძალავი ბიუროები უზრუნველყოფენ ცხედრის გადასაყვანად სპეციალურ ავტომობილს კატაფალკას.
კატაფალკის გამოძახება 24/7-ზეა შესაძლებელი.
და სხვა დამატებითი სერვისები, რაც გულისხმობს სარიტუალო დარბაზის მომსახურებას, საფლავების მოპირკეთებას, საფლავის ქვას და ა.შ
დამკრძალავი ბიუროები ცდილობენ გაითვალისწინონ ოჯახის სურვილები და ტრადიციები, მათ შორის ზემოთ ნახსენები ცრურწმენებიც, რათა უზრუნველყონ ღირსეული დამშვიდობება გარდაცვლილთან.
ჩვენი პლატფორმა გთავაზობთ მარტივ და მოსახერხებელ გზას სარიტუალო მომსახურების მოსაძებნად. ჩვენს ვებგვერდზე შეგიძლიათ იხილოთ თქვენს რეგიონში არსებული დამკრძალავი ბიუროების სია, იქნება ეს თბილისი, ქუთაისი, ბათუმი ან სხვა. ნახოთ მათი მომსახურების დეტალური აღწერა და ფასები. ასევე, შეგიძლიათ გაეცნოთ სხვა მომხმარებლების შეფასებებს და გამოცდილებას.